Waar komt mijn angst vandaan?
Wendy slaapt slecht, heeft stress en is daardoor non-stop alert. Ze heeft vrienden en vriendinnen maar nooit voor langere tijd, terwijl ze het juist wel graag zou willen. Ze durft geen vriendschap aan te gaan maar het ook niet te beëindigen. Ze wil graag van de angst en stress af, ze is er helemaal klaar mee. Wendy woont op zichtzelf en weet het even niet meer, haar hoofd en hart doen totaal iets verschillend! Ze lijken elkaar wel tegen te werken. Dit is erg verwarrend en vermoeiend en zo komt ze bij mij.
Angst is haar de baas
Angst geeft een naar gevoel, het is een emotie. Iedereen heeft wel eens angst en eigenlijk is dat maar goed ook, het heeft namelijk een functie. Het wil jou beschermen tegen gevaar. Je lichaam reageert onmiddellijk op dreigend gevaar door het aanmaken van (stress)hormonen cortisol en adrenaline. Zodat jij in actie kan komen mocht dit nodig zijn. Je herkent vast wel iets als een (bijna) botsing met bijvoorbeeld de auto. Je schrikt je een ongeluk, geeft een ruk aan het stuur en rijdt rakelings langs de voorgaande auto de berm in. Je zet de auto stil, je hart bonkt enorm en je ademhaling voelt als op hol geslagen. Pfff ‘dit scheelde een haar’ denk je nog en je lijf trilt. Dit is de adrenaline, het hormoon in je lijf. Je weet dat het gevaar geweken is en toch duurt het even voordat de hormoonhuishouding in je lijf weer neutraal is. Je lijf heeft het te verwerken. Dus op het moment dat er gevaar dreigt, start ons overlevingsmechanisme (ons stressmechanisme) door de angst om het niet te overleven. Dit gaat allemaal volautomatisch zonder dat je er iets voor hoeft te doen. Het is een gezonde reactie van ons lichaam wat ons in veiligheid brengt zodat jij supersnel kan reageren zoals die ruk aan dat stuur. Angst redt levens!
Dus:
Angst is een gevoel dat optreedt bij dreigend gevaar maar ook als een persoon een situatie als bedreigend ervaart wat in werkelijkheid NIET zo is! En deze is lastig….
Want angst zorgt voor vermijdingsgedrag, omdat je het gevaar wil vermijden. En deze herkent Wendy. Omdat angst een stressreactie is, is het belangrijk om te achterhalen wat de stress veroorzaakt.
Als ze haar levensverhaal vertelt en het over de scheiding van haar ouders heeft raakt ze geëmotioneerd. Ze vertelt de scheiding van 11 jaar geleden niet goed verwerkt te hebben. Ze woonde dan weer bij vader dan weer bij moeder en sinds een aantal jaren op zichzelf. Ze vertelt hoeveel moeite ze heeft met kiezen. Dit komt vaak voor bij kinderen van gescheiden ouders.
Onverwerkte pijn wil gezien worden. Als jij als kind iets hebt meegemaakt wat niet verwerkt is zal het zich in situaties of in patronen laten zien. Zoals nu bij Wendy.
Als ik kies voor mezelf gaat de ander dood
Ze schetste haar heftigste moment en ik zie haar kaken op elkaar klemmen. We gaan aan de slag met alles wat er is en mag zijn. Tot twee keer toe zei ze: 'Ik kan niet kiezen'. Dit gaat over de ouders denk je dan snel. ‘Ik heb nooit kunnen kiezen, voor de scheiding ook al niet’. En daarna: Als ik kies, gaat de ander dood. En die pakten we op. Want DIT is prenatale taal. Wat wil zeggen: ze heeft geen idee wat maakt dat kiezen altijd al zo zwaar voor haar is geweest en het haar zo emotioneel raakt, maar ze niet kan bedenken wat die zwaarte inhoud.
Op het moment dat ik tweelingverlies benoem reageert haar hele lijf. Alles wat ze als baby heeft ervaren in de baarmoeder is opgeslagen in haar lijf als een emotie welke ze niet kan relativeren. Het is een cel geheugen. Een tweelingverlies kan haar sporen nalaten, want de gevolgen van dit verlies zijn echt ingrijpend! De bewustwording bij Wendy is helend, ze begrijpt haar reactie uit (doods)angst als er iemand vertrekt. Of wanneer ze zichzelf terugtrekt uit een relatie uit vermijding van angst voor het verlies. Ook dat haar reactie heel heftig is omdat het om doodsangst gaat.
Het kan sporen nalaten van schuldgevoel, 'ik leef de ander niet'. Dit werkt door in relaties, angst voor verlies.
Het trauma van een onopgemerkt tweelingverlies, de wederhelft is overleden in de buik zonder dat moeder zich hiervan bewust was. Er wordt gesproken van een onopgemerkt tweelingverlies bij 1 op de 10 mensen. Omdat ze getuigen zijn geweest van het overlijden van hun wederhelft kunnen bepaalde symptomen ontstaan.
Mocht je jezelf herkennen in onderstaande symptomen, verdiep je er eens in, het zal verhelderend werken. Symptomen:
Schuldgevoel, Altijd op zoek zijn naar ‘de ware’, overleven in plaats van leven, bang voor afwijzing, moeite hebben met loslaten, een ander willen ‘redden’, eenzaam voelen, bindingsangst, je draai in het leven niet kunnen vinden.
Verder dan een eerste blik
Ze dacht dat de enige oorzaak de scheiding van haar ouder was, maar hieronder lag nog een trauma wat nog niet gezien was. De sessie gaf Wendy een rollercoaster aan gevoelens en emoties.
Ze was verdrietig, moe en opgelucht tegelijk. Vanuit hier weer een stapje verder.
Liefs Sacha 🌸
BeKind Coaching voor persoonlijke en emotionele ontwikkeling
(p.s. De naam Wendy is verzonnen i.v.m. privacy)